در هیاهوی روزگار، جایی میان نفس‌های شتابان و لحظه‌های گم‌شده،
عطری از بهشت وزیدن می‌گیرد...
رایحه‌ای که نه تنها مشام را، که روح را هم تازه می‌کند.
آن‌گاه که بادی اسپلش دست‌ساز ونوس را بر پوست می‌نشانی،
گویی پرچمی سفید از صلح و آرامش، بر قله‌ی جانت به اهتزاز درمی‌آید.

قطره‌قطره‌ی این عطر، قصه‌ای است از گل‌های سپید،
از نسیم‌های خنک سحرگاهی،
از نغمه‌ی پرندگان در باغ‌های سرشار از نور.
در هر اسپری، لطافت یک شکوفه‌ی نوپاست،
گرمای مهربان آفتاب بر شانه‌های خسته،
و نغمه‌ی بی‌کلام زمین و آسمان.

ونوس، با دستانی سرشار از عشق و ظرافت،
عصاره‌ی ناب طبیعت را درون شیشه‌ای از خیال حبس کرده؛
تا هر بار که دست به سوی آن دراز می‌کنی،
جهانی از آرامش و سرزندگی را در آغوش بگیری.

بادی اسپلش ونوس، برگی از دفتر بهشت است،
عطری است از جایی که هنوز پاکی، لطافت، و لبخند بی‌دریغ جاریست.
بی‌واسطه، بی‌تظاهر،
چون بوسه‌ای بی‌صدا بر پوست،
و زمزمه‌ای عاشقانه در گوش جان...